165

Εις Μνημόσυνον του Μακαριστού Αρχιμανδρίτου π. Δαμασκηνού Ζαχαράκη Καθηγουμένου

Εκτυπώσιμη μορφή

Ημερομηνία: 

Τρίτη, 4 Ιούλιος, 2017 - 13:15

† Εις μνημόσυνον αιώνιον

Αρχιμ. Δαμασκηνός Θ. Ζαχαράκης

Ηγούμενος Ι. Μ. Αγάθωνος 

   Ταπεινός εργάτης του Αμπελώνα του Κυρίου, που όργωνε βαθιά «το γεώργιον του Θεού» προς καταρτισμό και σωτηρία των ψυχών. Ψυχή λεπτή, που έλιωνε σαν κερί στο βωμό της αγάπης. Υπηρετούσε και αγαπούσε με θείο έρωτα το Θεό. Η ζωή του ήταν μια σπουδή και μια σπονδή για συνάντηση με το Θεό. Αγαπούσε τους συμμοναστές του, τους προσκυνητές, τους συνανθρώπους του και εξεδήλωνε με κάθε τρόπο την αγάπη του.

   Η πνευματική ζωή γι’ αυτόν ήταν υπόθεση πολύ προσωπική και γι’ αυτό απέφευγε συστηματικά κάθε εξωτερικό στοιχείο που ήταν δυνατό για να την αποκαλύψει. Πίστευε στην ταπείνωση και απέφευγε την ταπεινοσχημία. Αντιμετώπιζε την ασθένειά του με Ιώβεια υπομονή και πρωτόγνωρη πίστη και «προέκοπτε σοφία και ηλικία».

   Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατόρθωσε με τη βοήθεια της Παναγίας, την εργατικότητα και τις διοικητικές του ικανότητες να αναδιοργανώσει τη μοναχική ζωή, να επιτύχει την πνευματική ανέλιξη των συμμοναστών του, να αυξήσει την Αδελφότητα και να ανακαινίσει πολλά κτίσματα της Ι. Μονής.

   Ήδη από την 23η Ιουνίου η ψυχή τού μακαριστού Δαμασκηνού αναπαύεται κοντά στο Θεό και απολαμβάνει τα αιώνια αγαθά «α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν», συνεορτάζει στην πανευφρόσυνη πανήγυρη του Ουρανού «μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων», γεύεται «από του ξύλου της ζωής», τρέφεται από το «μάννα το κεκρυμμένον», «κάθηται μετά του Λόγου του Θεού», συλλειτουργεί εις την Άνω Σιών «εν η Κύριος ο Θεός», «χορταίνει ακορέστως βλέπων το πρόσωπον του Θεού διά παντός».

   Διά τούτο ευφροσύνως αναφωνούμε η μνήμη αυτού ένδοξος και αιωνία».

Κων/νος Ηλ. Μήτσιος

 

 

 

ΕΠΙΤΑΦΙΑ ΛΟΓΙΑ

Στον μεταστάντα Kαθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγάθωνος

Πατέρα Δαμασκηνό Ζαχαράκη.

 

Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι.

Ναι λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσονται εκ των κόπων αυτών,

τα δε έργα αυτών  ακολουθεί μετ’ αυτών. ( Αποκ. 14,13)

 

23 Ιουνίου 2017

   Η καμπάνα της Ιστορικής  Μονής Αγάθωνος σημαίνει πένθιμα, σήμερα για να στείλει το πικρό μήνυμα σε όλη την περιοχή, σε όλους τους κατοίκους, σε όλους τους προσκυνητές ότι ο αγαπημένος μας ηγούμενος, Πατέρας Δαμασκηνός έφυγε από κοντά μας. Έφυγε ξαφνικά, κατέλειπε τη ματαιότητα του κόσμου για να απολαύσει τη δόξα του Ουρανού και να αναπαυθεί από τους κόπους της πολύχρονης διακονίας του στην εκκλησία, αφιερωμένος στην υπηρεσία του Θεού και τη σωτηρία των ανθρώπων.

   Στην ηλικία των 16 χρόνων έφυγε από το αγαπημένο του χωριό, το Νέο Αργύρι Ευρυτανίας, για να σπουδάσει στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Λαμίας και μετά στη Θεολογική σχολή. Μαθητής ακόμη της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας γνωρίζει τον Μακαριστό Πατέρα Βησσαρίωνα που τον καλεί να επισκεφθεί τη Μονή Αγάθωνος. Ο νεαρός μαθητής εντυπωσιάστηκε από τη μοναχική ζωή και μετά από αρκετά χρόνια και ώριμη σκέψη  αποφάσισε να την ακολουθήσει. Το 1992 εκάρη Μοναχός  και το 1993 εξελέγει παμψηφεί Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος και διαδέχθηκε το Γέρο Ανυπόμονο, Πατέρα Γερμανό Δημάκο.

   Πριν από μια εικοσαετία περίπου ο Πατέρας Δαμασκηνός έφτασε πολύ κοντά στο θάνατο, Η Παναγία όμως, η Μάνα του, όπως έλεγε τον έσωσε και επεβλήθη σε μεταμόσχευση ύπατος. «Ξαναγεννήθηκα» έλεγε ο ίδιος, και από τότε έγινε δωρητής οργάνων.

    Ήταν εξαίρετος ιερωμένος, και αγαπημένος καθηγητής των μαθητών του Εκκλησιαστικού Λυκείου Λαμίας που υπηρέτησε επί 32 ολόκληρα χρόνια.

   Ήταν ένας φωτισμένος άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό, πραότητα και αγάπη, έτοιμος να βοηθήσει όποιον είχε ανάγκη.

   Λόγιος, λογοτέχνης, ποιητής και σπουδαίος ομιλητής έδινε το παρών σε πολλές πνευματικές εκδηλώσεις σε όλη τη Φθιώτιδα.

   Δεν θα ξεχάσω την παρουσία του στις λογοτεχνικές εκδηλώσεις του «Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων»

   Έχει γράψει πολλά βιβλία, μεταξύ αυτών για τον Άγιο Βησσαρίωνα και πολλά ποιητικά. Μέσα από αυτά φαίνεται η πίστη για το Θεό και η αγάπη για την Πατρίδα:

«Δυό είναι τα ιερά πανιά που ανάβουνε φωτιά

Και πυρπολούν του Έλληνα το νου και την καρδιά

Τα ένα ειν΄ η σημαία που μνήμες μας ξυπνά

Τ’ άλλο το ράσο το ιερό τ’ ορθόδοξου παπά…» 

«Δυό φλόγες ανάβουν στην ψυχή μου η πίστις μου και η πατρίς μου»  έλεγε συχνά.


   Μετάνοια,  πίστη και προσευχή δίδασκε, η δε προσευχή, έλεγε είναι το πλεονέκτημα του ανθρώπου να επικοινωνεί με το Θεό.

   Ο ψυχικός του κόσμος ήταν απάνεμο λιμάνι, στο οποίο έβρισκαν καταφύγιο χιλιάδες ταλαιπωρημένες ψυχές που ακουμπούσαν πάνω του το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων τους και έπαιρναν την ευλογία του.

   Η ευαίσθητη καρδιά του, γεμάτη αγάπη, κατανόηση και στοργή,  ευωδίαζε απλότητα, ευθύτητα, βαθειά πίστη, θεοφώτιστη σκέψη, πνεύμα παρηγοριάς και ανιδιοτέλειας.

   Ήταν γνήσιος, ατόφιος, απλός, φιλόξενος, καταδεκτικός και ευπροσήγορος, εργατικός και ελεήμων με λιτή ζωή και ιεροπρεπή παρουσία.

   Εκτός από καθηγητής στο Εκκλησιαστικό Λύκειο, εργάσθηκε για τη Μητρόπολη Λαμίας, κοντά στο Σεβασμιώτατο Νικόλαο, ακόμη ανακαίνισε, αναμόρφωσε και πρόσθεσε πολλά κτήρια στη  Μονή Αγάθωνος που τόσα χρόνια υπηρετούσε.

   Αναχωρώντας από την παρούσα ζωή,  Πατέρα Δαμασκηνέ, μας αφήνεις ένα πνευματικό θησαυρό, μια πολύτιμη παρακαταθήκη, την ίδια σου τη ζωή,  που θα αποτελεί για μας πηγή έμπνευσης και παράδειγμα προς μίμηση.

   Σεβαστέ μας πατέρα Δαμασκηνέ, οι λίγες αυτές γραμμές που χαράζω τη δύσκολη τούτη ώρα, που το χώμα που σε σκέπασε είναι ακόμα νωπό και τα δάκρυά μας δε έχουν στεγνώσει, ας θεωρηθούν, σαν μνημόσυνο στην ιερή σου μνήμη, προσδοκώντας την κοινή Ανάσταση και την ελπίδα για μια νέα συνάντηση «εν τη ανεσπέρω ημέρα της Βασιλείας του Θεού».

«Έστω όθεν σοι αγήρως και αιωνία η μνήμη».

 

                                                                          Λαμία 25 Ιουνίου 2017

                                                                    Γιάννης Δημ. Παπαναγιώτου.

 

 

 

 

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επικοινωνήστε μαζί μας στο+22310 50552-3
Στείλτε μας email στο
 

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΔΕΛΤΙΑ

Ενημερωθείτε για τα τελευταία νέα της Ι.Μ. Φθιώτιδος μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση...