165

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ

Εκτυπώσιμη μορφή

Ημερομηνία: 

Σάββατο, 28 Μάιος, 2022 - 15:45

Κυριακή το Τυφλο

29 Μαΐου 2022

Τυφλός ἐκ γενετῆς ἦταν ὁ ἄνθρωπος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ἀπό τό Κατά Ἰωάννην Ἱερό Εὐαγγέλιο. Ἕνας πληγωμένος καί δυστυχής ἄνθρωπος, πού ποτέ στήν ζωή του δέν εἶχε ἀντικρύσει τίς ὀμορφιές τῆς φύσης, τῆς ὑλικῆς δημιουργίας, τά χρώματα, τόν ἥλιο, τήν θάλασσα, τά πρόσωπα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό.  Αὐτόν ἀκριβῶς τόν τυφλό στά ὄμματα, ὄχι ὅμως στην ψυχή, ὅπως διαφαίνεται ἀπό τήν συνέχεια τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, εἶδε καί πλησίασε ὁ Χριστός μας. Ἦταν ἄλλωστε τόσο μεγάλο τό πρόβλημά του, πού δέν εἶχε κἄν κόρες στήν περιοχή τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ σώματός του.

Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ μας ἀπόρησαν καί ἐξέφρασαν τό ἐρώτημα «ποιός ἁμάρτησε, αὐτός ἤ οἱ γονεῖς του καί γεννήθηκε τυφλός;», ἐρώτημα σύμφωνα μέ τήν ἰουδαϊκή ἀντίληψη, ὅτι ὅποιος ἔχει κάποιο πρόβλημα εἶναι ἀποκλειστικά ἀποτέλεσμα δικῆς του ἁμαρτίας ἤ τῶν γονέων του. Πῆραν τήν ἀπάντηση ἀπό τόν θεῖο Διδάσκαλο ὅτι οὔτε αὐτός ἁμάρτησε, οὔτε οἱ γονεῖς του, ἀλλά ὑπάρχει αὐτό τό πρόβλημα γιά νά φανερωθοῦν τά ἔργα τοῦ Θεοῦ.

Καί ἀμέσως ὁ Παντοδύναμος Κύριος ἔδειξε ὅτι εἶναι ὁ Δημιουργός Θεός, Ἐκεῖνος τό 2ο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού μαζί μέ τά ἄλλα δύο Πρόσωπα, τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα δημιούργησαν τόν κόσμο. Τῶρα δημιουργεῖ ξανά ἐκ τοῦ μηδενός μέλη σώματος. Ἐπιδρᾶ πάνω στήν ἀνθρώπινη φύση. Δημιουργεῖ, ἀναδημιουργεῖ, ἀνακαινίζει, ἀνασταίνει. Δημιουργεῖ σωματικούς ὀφθαλμούς, ἀπό τό πτύελο Του, καθώς «ἔπτυσε χαμαί», καί ἀπό πηλό. Ἄλλωστε ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπό πηλό, ἀπό χῶμα. Τό ὄνομα τοῦ πρώτου ἀνθρώπου, τοῦ Ἀδάμ ἑρμηνεύεται χοϊκός. Ἔτσι καί τῶρα τοποθετεῖ καινούργιους σωματικούς ὀφθαλμούς στόν τυφλό. Τοῦ δίδει βέβαια τήν ἐντολή νά ὑπάγει νά νιφτεῖ στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ, ἔτσι ὥστε νά φανεῖ καί ἡ προσωπική θέληση καί συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου στό θαῦμα.

Ὁ τυφλός νίπτεται στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ, θεραπεύεται, ἐκπλήσσεται, θαυμάζει καί λέγει τήν ἀλήθεια σ’ ὅσους τόν ρωτοῦν ποιός τόν θεράπευσε∙ «ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐστίν ὁ ποιῆσας αὐτόν ὑγιῆ». Στήν συνέχεια γίνεται διχογνωμία μεταξύ τοῦ λαοῦ, πολλοί ἀποροῦν πώς θεραπεύθηκε, ἀναρωτιοῦνται ἄν εἶναι ὄντως αὐτός, πού πρίν ζητιάνευε ὡς τυφλός. Οἱ Φαρισαῖοι ἄρχοντες προβληματίζονται μέ κακότητα καί τόν ἀνακρίνουν ἐπανειλημμένα γιά τό πῶς ἰάθηκε. Ἀνακρίνουν τούς γονεῖς του, οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τοῦ φόβου μήπως κηρυχθοῦν ἀποσυνάγωγοι καί ἀποξενωθοῦν ἀπό τήν ἰουδαϊκή κοινωνία, «γιά τά μάτια τοῦ κόσμου» καί γιά τό τί θά ποῦν οἱ ἄλλοι, ὁ κόσμος -πράγμα ἐντελῶς λανθασμένο- δέν χαίρονται μέ τήν θεραπεία τοῦ παιδιοῦ τους, ἀποκηρύσσουν τό παιδί τους καί τό θαῦμα. 

Ὁ γιός τους ὅμως, ὁ πρώην τυφλός μένει σταθερός καί ὁμολογεῖ τό θαῦμα, καταθέτει τήν μαρτυρία του γιά τό πώς θεραπεύθηκε καί ὅτι Ἐκεῖνος πού τόν ἔκαμε καλά εἶναι προφήτης. Ἐνῶ οἱ Φαρισαῖοι τοῦ ζητοῦν νά μή τό λέγει τοῦτο καί νά ἀποκηρύξει τόν Χριστό, ἐκεῖνος ἀντίθετα τούς ἐλέγχει, τούς κάνει μαθήματα θεολογίας καί τούς λέγει ὅτι ὁ Θεός ἀκούει μόνο θεοσεβεῖς καί δίκαιους, ὅτι δέν ἀκούστηκε ποτέ «εἰς τόν αἰῶνα» κάποιος ν’ ἀνοίγει ὀφθαλμούς τυφλοῦ. Φυσικά οἱ ὑποκριτές καί τυφλοί στήν ψυχή Φαρισαῖοι τόν καθυβρίζουν, τόν πετοῦν ἔξω, τοῦ φέρονται μέ σκαιώδη τρόπο.

Ὅταν πλέον ὅλοι ἔχουν ἐγκαταλείψει τόν θεραπευθέντα τυφλό, τότε τόν πλησιάζει ξανά ὁ Χριστός μας καί τοῦ δίνει ὡς δῶρο καί τό πνευματικό φῶς. Τοῦ ἀποκαλύπτεται, ἀφοῦ πρῶτα ἀναδεικνύει τήν πίστη στόν Μεσσία, λέγει στόν πρώην τυφλό ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ Μεσσίας καί ὁ θεραπευθείς τυφλός τόν προσκυνᾶ.

Μᾶς ἐντυπωσιάζει τόσο ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ, τό ὅτι μέ εἰδική ἀναστάσιμη δημιουργική ἐνέργεια βρίσκει τό φῶς τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν, ἀλλά μᾶς ἐκπλήσσει δυναμικά ὅτι χαρίζεται στόν τυφλό, ἀφοῦ καί ὁ ἴδιος πάλεψε γι’ αὐτό, τό πνευματικό φῶς τῆς ψυχῆς του.

Ὁ τυφλός βλέπει τελικά καλύτερα ἀπ’ ὅλους. Οἱ Φαρισαῖοι παραμένουν τυφλοί καί ἐσκοτισμένοι ἀπό τήν μανία τῶν παθῶν τους.. τήν ἐξουσία, τό συμφέρον καί τόσα ἄλλα. Πόσοι ὅμως ἄνθρωποι καί στήν ἐποχή μας σκοτίζονται. Ἐνῶ ἔχουν τούς σωματικούς ὀφθαλμούς ὑγιεῖς δέν βλέπουν καλά μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς. Τυφλώνονται ἀπό τό χρῆμα, τήν πλεονεξία, τά ποικίλα ὑλικά ἀγαθά, τίς πανάκριβες διακοπές, τά πολυτελῆ αὐτοκίνητα, τά πολλά σπίτια, κοσμήματα ἤ φτιασιδώματα τοῦ κόσμου. Σκοτίζονται ἀπό τά πάθη τῆς σάρκας ἤ τόν ὕπουλο πειρασμό τῆς ἐξουσιομανίας καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ. Ἄλλοι δε ἀδιαφοροῦν ἤ συμβιβάζονται μέ τά κακῶς κείμενα τοῦ κόσμου ἤ τά ἐγκλήματα. Ὁρισμένοι μάλιστα εἶναι μύωπες καί τυφλοί μπροστά στήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἄθεοι, δέν αἰσθάνονται τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, οὔτε βλέπουν μέ ἀγάπη τούς ἀνθρώπους ὡς εἰκόνες Θεοῦ.

Τό ζητούμενον ὅμως εἶναι νά ἀνοίγουν τά μάτια μας! Ὄχι γιά τήν ἁμαρτία, τήν πονηριά ἤ τό κακό, ἀλλά γιά νά γευόμαστε το πνευματικό φῶς! Αὐτό τό φῶς εἶναι ὁ Χριστός! Τό εἶπε ἄλλωστε.. «Ἐγώ εἰμί τό φῶς τό ἀληθινόν». Ἐκεῖνος εἶναι πού φωτίζει «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». Ἐκεῖνον πρέπει νά παρακαλοῦμε νά διώχνει τό τυφλοπάνι τῆς ἁμαρτίας, πού μᾶς ἐμποδίζει νά βλέπουμε ὑγιῶς καί ἀληθινά τόν ἑαυτό μας, τούς ἄλλους, τόν Θεό.

Ἄς Τόν παρακαλοῦμε μαζί μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ: «Κύριε, φώτισόν μου τό σκότος». Νά φωτίσει τά σκοτάδια τῆς ψυχῆς μας, νά πλημμυρίσει με φῶς τίς πιό σκοτεινές γωνιές της. Νά μᾶς φωτίζει νά βλέπουμε παντοῦ φῶς Χριστοῦ, φῶς ἀληθείας, φῶς ἀγάπης, φῶς ἐλπίδας, αἰσιοδοξίας! Ὅλα νά γίνουν φῶς καί νά μᾶς ὁδηγήσει ἡ θαυματουργική χᾶρις Του στήν ὁλόφωτο βασιλεία τῶν οὐρανῶν! Ἀμήν!  

 

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επικοινωνήστε μαζί μας στο+22310 50552-3
Στείλτε μας email στο
 

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΔΕΛΤΙΑ

Ενημερωθείτε για τα τελευταία νέα της Ι.Μ. Φθιώτιδος μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση...
randomness