Ημερομηνία:
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ- ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΟΛΟΚΥΘΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟN ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ
ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΣΥΜΕΩΝ
ΟΣΤΙΣ ΠΡΟΕΣΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ
ΤΕΛΕΣΘΕΙΣΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΝΑΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΚΑΜΕΝΩΝ ΒΟΥΡΛΩΝ
ΤΗΝ 21ην ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025
Θεοχαρίτωτε, πανσέβαστε, προσκυνητέ μοι, πρωτοστάτα τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου καί τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας, θεοτίμητε Δέσποτα καί Κύριέ μοι Κύριε ΣΥΜΕΩΝ : πολλάκις , ὡς καί σήμερον ἰδιαίτατα, εὑρέθην διαπιστώνων τήν μεγίστην πενίαν λόγου ἤ καί λέξεων ὥστε στοιχειωδῶς ὑπ᾽ ἐμοῦ , τοῦ ἐσχάτου πάντων τῶν ἀδελφῶν μου χριστιανῶν καί ἀμαρτωλοῦ πρεσβυτέρου , διά προσευχητικῆς - δοξολογικῆς ἀναφορᾶς μου πρός τόν Θεόν τοῦ Φωτός καί τῆς Ζωῆς τόν καί σήμερον οἰκονομήσαντα τά περιδεξίως καί μεγαλοπρεπῶς ὑπό τοῦ τελεταρχήσαντος Ἁγίου Ποιμενάρχου ἡμῶν ἀναδειχθέντα καί τιμηθέντα νέα μέλη τῆς χορείας τῶν Ἁγίων εἰς τόν παρόντα Μητροπολιτικόν Ναόν τῶν Καμένων Βούρλων , διά τῆς ἂκρως τιμητικῆς δι᾽ἐμέ καί τήν ἐνορίαν ταύτην Σεπτῆς Ὑμετέρας ἀποφάσεως καί θεοκινήτου παρουσίας , ἥτις ἀναφωνῶ ἐχάρησεν εἰς ἐμέ οὐρανίων χαρισμάτων τήν παρουσίαν , ἀλλά καί αἰσθανθείς καί αἰσθανόμενος παραμένω : τήν ἁψαμένην , τά τῆς καρδίας μου ἐσώτατα , Δεξιάν τοῦ Ὑψίστου !
Διά τοῦτο ἐπαναλαμβάνω ταπεινῶς ὅτι : τῷ Δεδοξασμένῳ Οὐρανίῳ Δομήτορι καί πηδαλιουχοῦντι τήν ναῦν τῆς Ἁγιωτάτης Μητρός πάντων ἡμῶν Ἐκκλησίας ΠΡΕΠΕΙ πᾶσα δόξα, τιμή, προσκύνησις καί ἀδιάλειπτος δοξολογία·πάλιν δέ καί πολλάκις εἶναι ἀναγκαῖον, ἓκαστον μέλος αὐτῆς τῆς ἐκκλησίας, τοῦ ἀναφωνεῖν ἐν φόρμιγγι καρδίας ὁλόθυμον δοξολογίαν πρός τόν Προάναρχον Πατέρα , τόν Σαρκωθέντα Λόγον καί τό Πανάγιον Πνεῦμα, τόν Τρισυπόστατον Θεόν ἡμῶν, τῷ χαρίσαντι ἡμῖν νέον καί μέγιστον ἀριθμόν Νεομαρτύρων προελθόντων ἐκ τῶν ἑλληνικωτάτων, ὀρθοδοξωτάτων καί ἀλησμονήτων πατρίδων τοῦ ἐνδόξου Γένους ἡμῶν,Οἳτινες Ἃγιοι προεξάρχοντος τοῦ Μεγάλου Ἱερομάρτυρος Χρυσοστόμου ( τοῦ Καλαφάτη ) Μητροπολίτου Σμύρνης καθιστοῦν καί νῦν αἰσθητήν τήν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ παρουσίαν, ἣτις παραμένει ἐν μέσῳ ἡμῶν ἐνισχύουσα καί καθοδηγοῦσα ἡμᾶς, τούς διακονοῦντας ἐν μέσῳ τριβόλοις καί ἀκάνθαις τοῦ συγχρόνου κόσμου, εἰς ἒργον σωτηρίας. Αὐτή ἡ τοῦ Σωτῆρος παρουσία ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ προβάλλει τούς ἐν λόγῳ Ἁγίους Μάρτυρας καί Ὁμολογητάς, ὡς τά τέλεια πρότυπα συνεποῦς χριστιανικοῦ βίου καί πίστεως τοσαύτης ὣστε ἐμπράκτως νά γνωστοποιῆται τό δυνατόν ἐπιτυχίας τοῦ ἀγῶνος ἑνός ἑκάστου ἐξ ἡμῶν μή φειδομένου καί αὐτῆς τῆς προσκαίρου ζωῆς του.
Ὃπως οἱ Ἃγιοι, τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων ὁδηγούμενοι πρό τῶν διωκτῶν των ἐνατένιζον μετά θάρρους καί ἀπαραμίλλου γενναιότητος, ὡς εἰς πολικόν ἀστέρα, εἱς τόν Οὐράνιον τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὁλκάδος Νυμφίον τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν καί ἐνδυναμούμενοι εἰς τήν πίστιν διεκήρυττον καί ὡμολόγουν ἂνευ ἲχνους ἐκπτώσεώς τινος ταύτην τήν πίστιν ἓως καί τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτῶν τέλους, οὓτω καί ἡ ὁλκάς προσεκτήσατο αὐτούς καί τούς ἀνέδειξεν ναυκλήρους ἱκανούς καί ὁδηγούς πηδαλιουχοῦντας ἀλλά καί συμπορευομένους μετά τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἑκάστης ἐποχῆς, ἳνα συμπορεύωνται εἰς τόν ἀγῶνα , αὐτοῦ τοῦ λαοῦ εἰς τό μιμεῖσθαι αὐτούς.
Πράγματι ἒχοντες ὡς σταθεράν βακτηρίαν τό ὑπόδειγμα τοῦ ὁμολογιακοῦ των ἀγῶνος ἀναδεικνύονται ἰσάξιοι ἐκείνων οἱ σήμερον τιμώμενοι Ἃγιοι Νεομάρτυρες.
Ὁ μέγας μέντωρ τῆς πολυετοῦς ἐκκλησιαστικῆς πορείας μου, ὁ Ἃγιος Χρυσόστομος γνωρίζω πώς ἦτο ἀπολύτως πεπεισμἐνος ὃτι ἡ μόνη τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐλπίς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός·καταφεύγει, λοιπόν, πρός Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ὓψιστη αὐτοπηγή τῆς ἀνεκλείπτου εἰρήνης καί ἀσφαλείας καί προσευχόμενος ζητᾶ ἳνα καθ᾽ἡμέραν βιώνει τό ἀφ᾽ὓψους φέγγος, ἐπί τῆς διαρκοῦς θαλαττίου καταιγίδος ἐν ἀχλυώδεσι νέφεσιν, ὡς καί τήν θείαν δύναμιν καί ἐνίσχυσιν ἐπί τῆς πολυμόρφου καί ἀδιακόπου διακονίας του πρός τόν ἐν ὁμολογιακῇ παρρησίᾳ ἀναμενόμενον προσωπικόν, μαρτυρικόν καί χριστομίμητον σταυρόν του, ἀναδεικνύμενος καί ἐν τέλει κατασταθείς ὁ τῆς Σμύρνης Ἂγγελος κορυφαῖος ὃλων τῶν ἀδελφῶν καί προγόνων μας, τῶν συγκροτησάντων τό νέφος τῶν Νεομαρτύρων τῆς πίστεως καί Ἐθνομαρτύρων τῆς αἱματοποτίστου πατρίδος ἡμῶν.
Ναί, αὐτοῦ τῆς Σμύρνης Ἀγγέλου, αἰσθάνομαι τήν φλογεράν προσευχήν του καί ἑκάστη λέξις αὐτῆς ἀντηχῇ εἰς τά ὦτα μου ἐντόνως καί αἱ ὁποῖαι λέξεις ἀναβαίνουσιν εἰς τήν διάνοίαν μου, διότι τό περιεχόμενον αὐτῆς τῆς διαλογικῆς κοινωνίας μέ τόν Σωτῆρα πάντων ἡμῶν μέ παραπέμπουν εἰς τάς ἐξομολογήσεις τοῦ Ἱεροῦ Αὐγουστίνου, ὅστις ἱκέτευεν τόν Κύριον οὕτω: ῾῾δός Κύριε τήν ψυχήν μου ἐξ ἀγάπης τῆς πρός Σέ ἀναφλεγομένην, Σέ μόνον ἐπιποθοῦσα ἰδεῖν᾽᾽καί διά τοῦτο : ῾῾ἐν Σοί ἐντρυφῶ ἐξ οὗ τά πάντα, δι᾽οὗ τά πάντα καί ἐν ᾧ τά πάντα᾽᾽. Ταῦτα καί πολλά εἰσέτι ἐντρυφῶν καί ἐρευνῶν περί τοῦ τῆς πίστεώς μου καθοδηγητοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου μέ θέτουν πρό τῶν εὐθυνῶν μου κυρίως ἔναντι τῆς ἱερωσύνης μου καί τῶν ἐξ αὐτῆς πολυευθύνων καθηκόντων μου.
Εἰς τό σημεῖον τοῦτο, μιμούμενος τούς πιστούς χριστιανούς τῆς πρωτοχριστιανικῆς περιόδου οἳτινες ἐνώπιον τοῦ ἐκκλησιάσματος ἐξομολογοῦντο καί ἐκοινοποιοῦσαν τά τῶν καρδιῶν αὐτῶν πταίσματα ἢ καί ἱερά τῆς καρδίας των καταθύμια· ὃθεν ἐπιτρέψατέ μοι, σήμερον, Ἁγιώτατε ΠΑΤΕΡ καί ΔΕΣΠΟΤΑ ὃπως ἐνώπιον Σοῦ μετά τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ δημοσίως νά ἐξαγορευθῶ τό ἀκόλουθον : Μετά τήν ἁγιοκατάταξιν τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου ἠρξάμην τοῦ ἑορταπανηγυρίζειν αὐτόν κατά τήν ἡμέραν τοῦ Μαρτυρικοῦ του τέλους. Τά αἰσθήματά μου πολυποίκιλα, συγκινητικά, πνευματέμφορα καί ἐκστατικά κατέκλυζον καί , μάλιστα κατ´ ἒτος αὐξανόμενα, κατακλύζουν ὁλόκληρον τήν ὓπαρξίν μου. Καί τοῦτο διότι μελετοῦσα καί μελετῶ, ἐρευνοῦσα καί ἐρευνῶ περί τήν πρωτοφανῆ καί περισπούδαστον προσωπικότητα τοῦ Ἁγίου καί συλλέγω λεπτομερεῖς πληροφορίας τῆς περιλάμπρου, ἐπί τῆς μαρτυρικῆς γῆς Μακεδονίας , Κωνσταντινουπόλεως καί τῆς εὐρυτέρας ἐκτάσεως τῆς Μικρᾶς Ἀσίας δράσεως· ἀλλά καί ἀδιακόπου πνευματικῆς καί ἐθνικῆς διακονίας καί διά τῆς πολυεδρικῆς συγκροτήσεώς του εἲς τε τά τῆς ὀρθοδόξου καί ἀκραιφνοῦς πίστεώς του, τήν πληρότητα τῶν γνώσεών του, τήν παρά τό νεαρόν τῆς ἡλικίας του ἀκαινοτόμητον ἐμμονήν εἰς τά δόγματα , τά θέσμια καί τήν ἑνότητα τοῦ τῆς ἐκκλησίας θεσμοῦ, ὑποτασσόμενος εἰς τήν Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως·ἀλλά καί ἐπιπλέον καί εἰς τά στοιχεῖα τά ὁποῖα λόγῳ τῆς ἀκεραιότητος καί ἀκλονήτου σταθερότητος εἰς τό φιλότιμον καί τό μεγαλεῖον τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἀγάπης καί τιμῆς διά τήν Ἑλλάδα, καί τόν ὃπου γῆς Ἓλληνα, ἀναγομένην εἰς ὑψίστην προτεραιότητα : ἒδωσαν εἰς ἐμέ καί εἰς τήν συνείδησίν μου πυρπόλησιν συγκλονιστικήν καί ἀπεφάσισα ὃπως ὃταν μέ τήν ἀναφοράν ἢ τήν σκέψιν μου φέρω τό τιμιώτατον ὂνομα τοῦ Σμύρνης Χρυσοστόμου ν᾽ἀναβαίνη εἰς τό εἶναι μου ὁ ἀκόλουθος ἐλεγκτικός λογισμός καί ἐρώτησις : Ὑπάρχει , Χριστοφόρε, ἒστω καί ἓνα στοιχεῖον ἐκ τῆς τοῦ Ἁγίου προσωπικότητος, τό ὁποῖον, κατά τήν μακροχρόνιον ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διακονίαν καί τόν ἀγῶνα σου, νά δύνασαι νά διαπιστώσης ὃτι ἐπλησίασες ἐλαχίστως εἰς τό νά μιμηθῆς τόν Μεγαλομάρτυρα; Ὁμολογῶ ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ ΟΧΙ ! Ὃμως, ὁμολογῶ ὃτι ἐλπίζω, προσπαθῶ, ἐφελκύομαικαί διατηρῶπρό τῶν ὀφθαλμῶν μου τόν εὐανθῆ ΕΚΕΙΝΟΥ κῆπον τῶν ἀρετῶν, τῶν χαρισμάτων καί τήν ἀπαράμιλλον τόλμην ὑπέρ τῶν τῆς πίστεως ἀληθειῶν καί τῶν δικαίων τῆς τε πατρίδος καί τοῦ γένους ἡμῶν.
Οὓτως ἀνεφοδιάζομαι πνευματικῶς ἐξ αὐτῶν καί ὁ Ἃγιος δι´ἐμέ καθίσταται στόχος ἂκρως ζηλευτός, σημεῖον ἀναφορᾶς καί καρδιακός πόθος ν᾽ἀναλίσκωμαι εἰς τήν προσπάθειαν τοῦ προσεγγίζειν Αὐτόν!
Καί ἐπιτρέψατέ μοι ὃπως συμπληρώσω τήν ἐξαγόρευσίν μου:
Ἀγαπημένοι μου ἀδελφοί κληρικοί τε καί πιστά μέλη τῆς ἐνορίας ταύτης: ΘΕΙΩ ΒΟΥΛΗΜΑΤΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ἡ ἀνάδειξις τῶν ἡρωικῶν καί μαρτυρικῶν μορφῶν τῆς γενομένης μικρασιατικῆς καταστροφῆς καί γενοκτονίας ΕΝΕΦΥΤΕΥΘΗ εἰς τήν ἐφηβικήν καί νεαράν μου ἡλικίαν, ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Πνευματικοῦ μου Πατρός ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΤΑΜΠΑΚΗ, ( οὗτινος τά λείψανα τά τιμῶ καί τά περιφρουρῶ μετά τῶν τῶν γονέων μου τοιαῦτα πλησίον μου ), ὁ ὁποῖος π. Ἰωάννης ,ὑπηρετήσας τήν πατρίδα ὡς στρατιώτης τήν ἐποχήν ἐκείνην ἐπί πενταετίαν, ἠξιώθη καί ἐγνώρισεν τόν Ἂγγελον τῆς Σμύρνης ἱερουργοῦντα καί κηρύττοντα καί διά τοῦτο ἀπετυπώθη εἰς τήν καρδίαν του ἡ αἲσθησις ὃτι ἒμπροσθεν του εὑρίσκετο Ἂγγελος ἐξ οὐρανοῦ ἱερουργῶν, ὁ δέ ἐν ἐκστάσει θαυμασμός αὐτοῦ παρέμεινε διά βίου κεχαραγμένος είς τήν ἱερατικήν καρδίαν του. Ἒκτοτε πολλάκις ὁ Πνευματικός μου Πατήρ ἐπανήρχετο ἀφηγούμενος πρός ἐμέ τά κατά τήν στρατιωτικήν θητείαν του θαυμαστά γεγονότα, ἃτινα ἐδονοῦσαν τήν ψυχήν του· καί οὓτω ἡ τῆς καρδίας μου πύρωσις κατέγραφεν πάντα ταῦτα, τά ὁποῖα ἒκτοτε καί είσέτι καί νῦν ἐκτοξεύουν τό τῆς ὑπάρξεώς μου εἶναι εἰς ὑπερύψιστα πνευματικά ἐπίπεδα, νοήματα, ἐφέσεις καί ἐντόνους προσδοκίας.
Ἰδού ὁ λόγος τῆς μέχρι λατρείας , ( ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ λέξις λατρείας ), τιμή, ἀγάπη, θαυμασμός καί κίνησις αὐτοελέγχου μου πρός τόν Γίγαντα Ἓλληνα Ἱεράρχην Ἃγιον, τοῦ ὑπέρ τῆς ἀληθείας ἐραστοῦ τοῦ μαρτυρίου, τῆς ἱερωσύνης ἂριστον διάκονον καί ὑπηρέτην καί τόν ἀνύστακτον Ποιμένα τῶν ἀδελφῶν του ἀνθρώπων.Ἐφ´ὃσον σήμερον ὁ τῆς ἐξαγορεύσεώς μου λόγος κυριαρχεῖ, φρονῶ ὃτι τό πολυαγαπητόν καί φιλόχριστον ἐκκλησίασμα θά μοῦ ἐπιτρέψῃ ν᾽ἀναφωνήσω, ἀλλά καί ἀδιαλείπτως ν᾽ἀναφωνῶ : Δόξα τῷ Παντοκράτορι Θεῷ τῷ ἀξιώσαντί με, διά τῶν χειρῶν καί τῆς ἀγάπης τοῦ μακαριστοῦ Φθιώτιδος κυροῦ Δαμασκηνοῦ, εἰς τήν πόλιν καί τήν ἐπαρχίαν ταύτην νά κηρύξω, διδάξω, μεταλαμπαδεύσω τά τῆς σφριγώσης ψυχῆς μου πυρώματα διά τόν κορυφαῖον Ὁμολογητήν Μεγαλομάρτυρα καί Ἐθνομάρτυρα τόν Ἃγιον Χρυσόστομον Σμύρνης. Ἐπιπλέον, φροντίζω σχεδόν ἐπί τρεῖς δεκαετίας δι᾽ ἀνεγέρσεως οἰκοδομήματος λατρείας καί τιμῆς αὐτοῦ, τοῦ πρώτου εἰς τήν ἠπειρωτικήν Ἑλλάδα, ( ὃπως καταγράφεται εἰς τόν πρῶτον τόμον τόν ὁποῖον ἐκτύπωσα περί τοῦ Ἁγίου Χρυσοστὀμου), διά θαυμαστῶν ἁγιογραφιῶν φορητῶν καί ἐπιτοίχιων εἰκόνων, διά ἐκτυπώσεως αὐτῶν τῶν εἰκόνων εἰς εὐλογίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί διά τῆς ἐκδόσεως τοῦ δευτέρου τόμου εἰς τόν ὁποῖον ἀποδεικνύεται διά τῶν παρατιθέμενων στοιχείων ὃτι οἱ πρόγονοι αὐτοῦ κατήγοντο ἀπό τήν ἁγιοτόκον γῆν τῆς Φθιώτιδος, ( καί ἐν ἀναμονῇ καί τοῦ τρίτου ), τεκμηριουμένης δι´ἀδιαψεύστων στοιχείων τῆς ἀληθείας περί τῶν ὃσων ἒλαβον χώραν κατά τήν ὡς ἂνω πολυχρόνιον δραστηριότητά μου· ὡς καί τῆς διαψεύσεως προχείρων, διαστρεβλομένων μυθοπλασιῶν καί ἂλλων πολλῶν, τά ὁποῖα βλάπτουν τό ἀκέραιον τῆς ἀληθείας καί ἀποδεικνύουν τήν σμικρότητά τινων παραποιούντων καί εἰς ἀχαρακτήριστον διαμόρφωσιν μεταβαλλόντων διά περικοπῶν ἢ ἀπομονώσεων τμημάτων τῆς πληρότητος τῆς ἀληθείας τῆς ἀνεπαναλήπτου βιοτῆς τοῦ τῆς Σμύρνης ὂντος Πατρός καί Ποιμένος.
Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διαχρονικῶς ἀπονέμει εἰς ἓκαστον Ἃγιον ἀνάλογον προσωνύμιον, προκειμένου δι᾽αὐτοῦ ὁ οἱοσδήποτε πιστός νά δύναται διά τοῦ προσωνυμίου νά πληροφορηθῆ καί προσανατολισθῆ περί τοῦ βίου καί τῆς πολιτείας τοῦ Ἁγίου. Μετά τήν ὑψίστην ἐπωνυμίαν τοῦ ῾῾ Ἀποστόλου ᾽᾽ ἓπεται ἡ ἐπωνυμία τοῦ Μάρτυρος καί μάλιστα τό τοῦ Μεγαλομάρτυρος, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει τό ὓψος καί τήν ἒκτασιν τοῦ γεγονότος τοῦ Μαρτυρίου. Εἰς ἐξαιρετικάς περιπτώσεις καί εἰς περιορισμένον ἀριθμόν ἀπενεμήθησαν καί τινες εἰσέτι ἐπωνυμίες, ὃπως : Θεολόγος, Ὁμολογητής, Θαυματουργός, Ἐλεήμων, Στυλίτης, Ὑμνογράφος, Φωτιστής καί ἂλλα.῍Ομως, εἰς τόν Ἃγιον Χρυσόστομον Σμύρνης μόνον τό προσωνύμιον τοῦ ΜΕΓΑΛΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ εἶναι πληρέστατον καί μή ἐπιδεχόμενον οὐδέν ἂλλον ψευδοευσεβιστικόν προσωνύμιον· οἳαδήποτε δέ ἀπόπειρα τυχόν ἐπιχειρηθῆ ἀποβλέπει εἰς ἑωσφορικήν ἐκμετάλλευσιν καί ὑποκριτικήν προβολήν διηγήσεων, αἳτινες ἀποσκοποῦν εἰς τήν ἐμπορίαν - ἀγυρτείαν ἀφ᾽ ἑνός, ἀλλά καί εἰς τήν τοῦ ταῦτα προβάλλοντος διαβολικήν ἁγιότητα.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ τά πάντα ἐν σοφίᾳ διέπουσα πρόνοια τοῦ Παναγάθου Θεοῦ μᾶς ἢνωσεν πρό πολλῶν ἐτῶν πνευματικῶς καί ὡς ἐκ τούτου ἃπαντας σᾶς εύχαριστῶ, εἲτε ἀποδέχεσθε τήν ἐξ ὃλης καρδίας μου διακονίαν μου εἲτε καί διαφωνεῖτε, ἐπαναλαμβάνω σᾶς εὐχαριστῶ καί ἐν ταὐτῷ σᾶς ἱκετεύω, σᾶς θερμοπαρακαλῶ νά προσευχώμεθα εἰς τόν Κύριον καί Θεόν τῶν δυνάμεων νά ἐπιβλέπη ἐφ᾽ἡμᾶς καί νά μᾶς ἐπισκοπῇ τό πρόσωπόν Του ὣστε ν᾽ἀξιωθῶμεν τῆς κατακτήσεως τῆς σωτηρίας μας! Ἀλλά καί νά ἐπιστρατεύωμεν τάς μεσιτείας τῶν ἐφόρων Ἁγίων μας : τοῦ ἉγίουΠαντελεήμονοςμετά τῆςἉγίαςΜητρόςΑὐτοῦ, τοῦὉσίουΒησσαρίωνοςτοῦἈγαθωνίτου, πάντωντῶνΦθιωτῶνἉγίων καί πάντωντῶνεἰςτάςἀλησμονήτουςπατρίδαςἡμῶνδιαλαμψάντωνἉγίων, τῶν ὁποίων τάς πρωτοτύπους εἰκόνας ὃλοι μας, διά τῆς προτροπῆς μου ἐφιλοτεχνήσαμεν καί ἐν πνευματικῇ καυχήσει χαιρόμενοι τάς ἐθέσαμεν, ὡς ὑψίστης πνευματικῆς ἀξίας σεβάσματα, εἰς προσκύνησιν τοῖς εἰσερχομένοις εἰς τόν παρόντα Ἱερόν Ναόν πιστοῖς. Τέλος, βαθύταταἱκετεύωσας: τόν ὀδοδείκτην μου εἰς τήν ζωήν μου τόνἋγιονΜεγαλομάρτυραΧρυσόστομονΣμύρνηςνάτόνἑορτοπανηγυρίζετε· καί νάδιδάσκετετάς ἐπερχομένας γενεάς ὃτι πρότυπα αὐτοῦ τοῦ βεληνεκοῦς ὁδηγοῦν τόν ἂνθρωπον εἰς τήν τήρησιν τῶν ἰδανικῶν καί τῶν ἀξιῶν διά τήν κατάκτησιν τῆς ἀληθοῦς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
ΤιμιώτατεΔέσποτάμου, ζητῶ συγγνώμην διά τήν κατάχρησιν ὑπ᾽ἐμοῦ τῆς ὑπομονῆς ὃλων, ὃμως ἡ ψυχή μου εἶχε τήν ἀνάγκην τῆς ἐξαγορεύσεως ταύτης ὡς καί διά τῶν εὐχῶν τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἀξιώματός Σας τύχω τῆς ἀφέσεως καί τοῦ κουφισμοῦ τῆς ἁμαρτωλοῦ οὐτιδανότητός μου. Δώη Σοι Κύριος μακροημέρευσιν μαθουσάλειον, ἳνα ἃπαντες ἡμεῖς : τάπερικοσμοῦντάΣεπνευματικάχαρίσματαπεριτρανῶςἐνστερνιζόμεθα, νά ἐκλάμπης δέ ὡς Ἀστήρ πρώτου μεγέθους, σελαγίζων ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ στερεώματι καί, ὡς εἶμαι βέβαιος, τό ἀψευδές τῆς ἱστορίας στόμα θά καταγράψῃ τό ὑπέρτιμον Ὂνομά Σου χρυσοῖςγράμμασιν !
῾῾Λύχνον ψυχῆς μου λάμπρυνον φωτί τῶν πρεσβειῶν σου, σἐ ἀνυμνεῖν Χρυσόστομε Ἂγγελε Θεῖε Σμύρνης καί ἀεί περίσωζε λαόν καί τήν ποίμνην σου, σκέπε ἐκ παντοίων κινδύνων καί δίδου τοῖς πᾶσιν τήν σῆς εὐλογίας ἀντίδοσιν !
Α Μ Η Ν.
