Ημερομηνία:
Είναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό τράνταξαν συθέμελα την ελληνική κοινωνία και μας έδειξαν ποιοι ακριβώς είμαστε σαν λαός, σαν κοινωνία, σαν έθνος και σαν οργανωμένη χώρα. Η χώρας μας βρέθηκε απροετοίμαστη, ανέτοιμη και ανίκανη να προστατεύσει την ελληνική κοινωνία και ειδικότερα την ελληνική οικογένεια. Κάποιες από αυτές μάλιστα αφέθηκαν από την πολιτεία κυριολεκτικά στο έλεος του θεού. Η οικονομική κρίση και το προσφυγικό ζήτημα μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι οι μόνοι θεσμοί οι οποίοι είναι απόλυτα οργανωμένοι δουλεύουν σωστά και έσωσαν την χώρα μας, είναι δυο θεσμοί «παρεξηγημένοι» και απόμακροι από τους περισσότερους πολίτες. Ας ξεκινήσουμε από τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας οι οποίες πήραν πάνω τους όλο το φορτίο του προσφυγικού ζητήματος και έβγαλαν την χώρα από τον βάλτο που είχε βουλιάξει . Ο άλλος θεσμός ο οποίος και αυτός ξελάσπωσε την χώρα από τις λεηλασίες και τους βανδαλισμούς και τις κλοπές είναι επίσης έναν άλλος «παρεξηγημένος» θεσμός, ο θεσμός της Εκκλησιάς της Ελλάδος.
Εδώ και πολλά χρόνια δηλώνω άθρησκος άλλα αυτό δεν μπορεί να με κάνει ανεύθυνο και να παραβλέψω την τεράστια προσφορά της εκκλησίας σε όλους τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους την ώρα που την έχουν ανάγκη. Αναφερόμενος πάντα σε προσωπικά μου βιώματα θα ήθελα να αναφερθώ στον θεσμό της εκκλησίας και την ανταπόκριση της στις ανάγκες της κοινωνίας την ώρα της οικονομικής εξαθλίωσης έτσι όπως τον γνώρισα εγώ. Η Εκκλησία της Ελλάδος ανταποκρινόμενη στις ανάγκες των πιστών ανταποκρίθηκε αμέσως με διαφόρους τρόπους. Ένας από αυτούς είναι η διανομή φαγητού σε όλους τους φτωχούς και τους άπορους. Έτσι κάποια στιγμή γνωρίζοντας τα προβλήματα από δυο φτωχές οικογένειες του χωριού μου αποφάσισα να τις βοηθήσω μεταφέροντάς τους κάθε ημέρα φαγητό από το συσσίτιο που διοργανώνει η εκκλησία της Ελλάδος στο σπίτι τους. Στην αρχή κατέφυγα στο πρεσβύτερο του Αγίου Αθανασίου της Λυγαριάς Λαμίας Κύριο Κωνσταντίνο Μακρή. Ο Πάτερ Κωνσταντίνος αφού ολοκλήρωσε τις απαραίτητες διαδικασίες μου έδωσε τα ανάλογα παραστατικά με παρέπεμψε στο Πάτερ Παναγιώτη στον Άγιο Αθανάσιο στα Γαλανέικα Λαμίας. Ο Πάτερ Παναγιώτης με την σοβαρότητα που τον διακρίνει μου ζήτησε μια σειρά από απαραίτητα παραστατικά για τις δυο οικογένειες. Αφού του τα παρέδωσα με ενημέρωσε ότι θα ελεγχτούν από την αρμόδια επιτροπή και θα με ενημερώσει τηλεφωνικώς. Πράγματι την επομένη Δευτέρα ενημερώθηκα ότι μπορώ να πηγαίνω να παίρνω φαγητό από τον Άγιο Αθανάσιο και να τα μεταφέρω στις δυο οικογένειες που είχαν ανάγκη.
Η αλήθεια είναι ότι όταν πήρα την απόφαση να ξεκινήσω την παραπάνω διαδικασία ποτέ δεν φανταζόμουν τι με περίμενε .
Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά. Το πρώτο που συνειδητοποίησα είναι ότι υπάρχει ένα πλήρες και απόλυτα οργανωμένο από την εκκλησία σύστημα που σαν στόχο έχει την βοήθεια των φτωχών και ανήμπορων συμπολιτών μας. Υπάρχει ένα σύνολο εθελοντών που έχουν θέσει τον εαυτό τους στην υπηρεσία των συνανθρώπων τους μέσω της εκκλησίας. Είδα πάνω από δέκα γυναίκες που με αγάπη και καλοσύνη μαγείρευαν πάνω από είκοσι πέντε μερίδες φαγητό την ημέρα, καθάριζαν την κουζίνα και διένεμαν το φαγητό σε άλλους όσους είχαν ανάγκη. Ας πάμε τώρα στα αρνητικά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση και με σοκάρισε κυριολεκτικά είναι η κακοήθεια κάποιων συνανθρώπων. Όταν έβγαινα από την εκκλησία με το φαγητό στα χέρια είδα μια ομάδα συμπολιτών μας που ήταν στημένοι έξω από την εκκλησία που σαν σκοπό είχαν να δουν ποιοι παίρνουν φαγητό από την εκκλησία. Ειλικρινά το σοκ ήταν απεριόριστο. Προσωπικά δεν το περίμενα γιατί δεν το σκέφτηκα, αλλά ούτε σκέφτηκα να ενημερωθώ από κάποιον. Μπορώ να πω ότι ήταν από τα πιο δυνατά σοκ της ζωής μου . Ο τρόπος που κοίταζαν, η λάμψη στα μάτια τους, οι γκριμάτσες στο πρόσωπο τους, ο τρόπος που γύρισαν και μιλούσαν μεταξύ τους ήταν πέρα από κάθε λογική. Δεν θέλω να συνεχίσω περισσότερο λίγο πολύ όλοι μας ζούμε στην ίδια κοινωνία και όλοι καταλαβαίνουμε τι θέλω να πω. Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι όλοι αυτοί πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία κάνουν μεγάλους σταυρούς και φιλούν με ευλάβεια του χέρι του ιερέα. Είμαι όμως σίγουρος ότι οι συγκεκριμένοι “χριστιανοί” δεν έχουν καμία σχέση με τον θεσμό της εκκλησίας, αλλά ούτε κατανόησαν ποτέ τι είναι πραγματικά η εκκλησία. Συνειδητοποίησα επίσης ότι αυτός είναι ο σοβαρότερος λόγος που άλλες φτωχές οικογένειες που έχουν ανάγκη, δεν πάνε να ζητήσουν την βοήθεια της εκκλησίας. Τα μάτια και τα λόγια του κόσμου.
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω πως ο θεσμός της εκκλησίας την ώρα που τον τόπο μας τον μαστίζει η οικονομική κρίση έχει ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας και έχει πληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι σε αυτήν. Για την οικονομική κρίση δεν είναι υπεύθυνη η εκκλησία. Αντίθετα η εκκλησία πληρώνει την κακοδιαχείριση και την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος. Επίσης η εκκλησία δεν είναι υπεύθυνη για την αμορφωσιά του συρφετού που συγκεντρώνεται έξω από την κάθε εκκλησία για να κακολογήσει, να διαβάλλει και να προβεί σε κάθε είδους κακοήθειες, υπεύθυνο για αυτούς είναι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αν και άθρησκος θα είμαι ο τελευταίος Έλληνας που θα στραφεί εναντίον του θεσμού της Εκκλησιάς καταλαβαίνοντας την προσφορά της στην ελληνική κοινωνία (άλλοτε και τώρα) και πιστεύω ότι όποιος προσπαθήσει να διαλύσει τον θεσμό της εκκλησίας είναι εκτός πραγματικότητας και επικίνδυνος για την χώρα. Η Ελλάδα είναι η τελευταία χριστιανική χώρα απέναντι σε μια λαοθάλασσα φανατικών μουσουλμάνων . Οι πολίτες μας χρειάζονται έναν θεσμό και μια ιδέα να τους κρατά ενωμένους, είτε το θέλουμε είτε όχι η θρησκεία ανέκαθεν ήταν ο συνδετικός κρίκος που κρατούσε ενωμένους τους Έλληνες. Το ελληνικό κράτος μέχρι πρότινος γνώριζε αυτή την πραγματικότητα και είχε αφήσει την εκκλησία να κάνει την δουλειά της. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά με τον τελευταίο υπουργό παιδείας. Την στιγμή που για αμυντικούς και μόνο λόγους θα έπρεπε να αφήσει την εκκλησία να κάνει το έργο της, της επιτίθεται με όλα του τα μέσα. Αυτό δείχνει ότι διοικούμαστε από ανθρώπους που είναι εκτός πραγματικότητας και επικίνδυνοι για τον τόπο.
Υ/Γ: Από τον καιρό που ήρθα πιο κοντά στον θεσμό της εκκλησίας είναι αλήθεια ότι άλλαξαν και οι αντιλήψεις μου γύρω από αυτήν. Από όποιες πλευρές και να προσεγγίσουμε την εκκλησία (προσωπικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές κλπ) πρέπει να καταλάβουμε ότι η εκκλησία κάνει την δουλειά της και την κάνει σωστά. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε επίσης ότι η εκκλησία πληρώνει τα σπασμένα ενός σαθρού πολιτικού συστήματος που έχει τις ρίζες του στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας .
Γ. Καλλιώρας
