165

Ο τελευταίος Κατανυκτικός Εσπερινός στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Λαμίας

Εκτυπώσιμη μορφή

Ημερομηνία: 

Δευτέρα, 3 Απρίλιος, 2017 - 01:15

Με κατάνυξη και την συμμετοχή πλήθους κόσμου τελέσθηκε και ο τελευταίος Κατανυκτικός Εσπερινός για την φετινή Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, την Ε' Κυριακή των Νηστειών, 2 Απριλίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας.

            Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος, ενώ παρέστησαν άπαντες οι ιερείς και οι διάκονοι της πόλεως.

            Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Δαμασκηνός Κιαμέτης, Πρωτοσύγκελος της γείτονος Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος.

            Ο π. Δαμασκηνός ωμίλησε με θέμα: «Η αρετή της αυτομεμψίας ως απαραίτητη προϋπόθεση βίωσης του Θείου Πάθους».

            Στην εξαιρετική του και άκρως θεολογική του ομιλία, η οποία είχε αγιογραφική κατοχύρωση, ο π. Δαμασκηνός αφού πρώτα ευχαρίστησε τον Ποιμενάρχη μας για την ιδιαίτερα τιμητική πρόσκληση χαρακτηρίστηκα ανέφερε:

            « Μας χωρίζουν λίγε ημέρες πριν από την είσοδό μας στα Άγια των Αγίων της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. Πριν ακούσουμε και λάβουμε κι εμείς μαζί με τους μαθητές του Χριστού την πρόσκληση από τον Θείο διδάσκαλό τους. Εκείνος θα απευθυνθεί στους μαθητές του λέγοντας: "Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα". Θα κληθούμε λοιπόν κι εμείς σε λίγες μόνο ημέρες να εγκαταλείψουμε την καθημερινότητά μας και να ανέλθουμε μέσα σ' αυτήν την κλιμακωτή πορεία της Αγίας και Μεγάλης εβδομάδος. Μέχρι την κορύφωση του θείου δράματος για να ζήσουμε το μυστήριο του Γολγοθά και για να μπορέσουμε να βιώσουμε το μυστήριο της Αναστάσεως».

            Στην συνέχεια ο π. Δαμασκηνός έκανε αναφορά στο τρίτο κομμάτι της ευχής του Αγίου Εφραίμ του Σύρου και συγκεκριμένα σε αυτό που λέει: " δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα".

            «Δωρησαί μοι. Έτσι απευθύνεται ο Άγιος Εφραίμ, διότι  γνωρίζει ότι αυτό που αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια, ότι όλα μέσα στην πνευματική μας ζωής δεν αποτελούν ένα ατομικό κατόρθωμα, ένα προσωπικό επίτευγμα, αλλά είναι δωρεές του Θεού, είναι έκφραση της δικής του αγάπης, της δικής του φιλανθρωπίας».

            Η αυτομεμψία αδελφοί μου, αποτελεί κατά  τους Πατέρες μας , αρετή κεφαλαιώδους σημασίας. Γι' αυτό πρέπει να παρακαλούμε τον Θεό να μας αξιώσει να την αποκτήσουμε, να την βιώσουμε. Πέραν όλων των άλλων ευεργετημάτων που προσδίδει στην ψυχή, αποτελεί ίσως την πιο βασική προϋπόθεση μετοχής στα μεγάλα γεγονότα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος και κατ' εξοχήν στο θείο πάθος του Κυρίου μας. Μόνο μέσω αυτής θα αποφύγουμε να καταστήσουμε τους εαυτούς μας απλούς θεατές ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν 2000 χρόνια πριν στην Αγία γη, τα οποία κινδυνεύουμε να μας επηρεάσουν πρόσκαιρα και μόνον ίσως συναισθηματικά.

            Η αυτομεμψία κρατά διαρκώς το νου προσηλωμένο  στα δικά μας λάθη και προφυλάσσει από ολέθρια πνευματικά συμπτώματα με κυρίαρχο εκείνο του ψυχικού ψεύδους. Η έλλειψή της οδηγεί σε ένα απατηλό εξωραϊσμό του ευατού μας, ο οποίος και αυτό άλλωστε είναι το πιο καταστροφικό, επιβεβαιώνεται μέσω μιας αντίστοιχα απατηλής μεγέθυνσης των ελαττωμάτων των αδερφών μας. Η αρετή της αυτομεμψίας αποτελεί κατόρθωμα όχι μόνο μεγάλης πνευματικής ωριμότητος  αλλά και μεγάλου πνευματικού θάρρους. Χαρακτηριστικά,  των μεγάλων νηπτικών πατέρων μας.

            Η αυτομεμψία πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της πνευματικής μας ζωής και η προτροπή προς  απόκτησή της οφείλει να είναι το κέντρο της εκκλησιαστικής μας πορείας. Η πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση θα αποκαταστήσει μέσα μας  και την αληθινή εικόνα του Θεού. Θεού όχι κριτή άλλα ελεήμονος, όχι δικαστού αλλά πατέρα. Η αυτομεμψία εν τέλει συνιστά αποκατάσταση της αληθινής θεολογίας».

            Ο π. Δαμασκηνός στην συνέχεια της ομιλίας του έφερε ως παραδείγματα πρόσωπα τα οποία έπαιξαν ρόλο στο Θείο Πάθος του Κυρίου και αναλύοντας λεπτομερώς την στάση τους στο Θείο δράμα, είπε χαρακτηριστικά:

            «Η πόρνη η αλείψασα με μύρο τα πόδια του Χριστού είναι το καλύτερο πρότυπο αυτομεμψίας, γυναίκα με καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη, άκρως μετανοημένη,   ενώ  οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι είναι το αιώνιο αρνητικό πρότυπο της αυτοδικαίωσης, αντιδρούν ως ηθικιστές και σκληροί τυπολάτρες.

            `Ο Πέτρος και ο Ιούδας. Και οι δύο σφάλουν κατά την διάρκεια του Θείου Πάθους. Ο  Πέτρος  χάριν στην αυτομεψία του σώζεται, ενώ ο άλλος επειδή έμεινε εγκλωβισμένος μόνο στην αυτοκατάκρισή του, απελθών απήγξατο.

            Άλλα δύο πρόσωπα τα οποία βρίσκονται εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους είναι οι δύο ληστές. Ο ληστής που σταυρώθηκε στα αριστερά είναι εκείνος που δεν κατάλαβε τίποτα. Ποιος είναι εκείνος,  ο οποίος δίπλα του σταυρώνεται άδικα. Εξομοιώνει τον Χριστό μαζί του. Τον βλασφημεί και τον προκαλεί.

            Σε αντίθετη κατάσταση βρίσκεται ο εκ δεξιών ληστής. Σε αυτήν την οριακή στιγμή της ζωής του που κανένα δεν μπορεί να την προβλέψει, αναγνωρίζει την Θεότητα του Χριστού κάτω από το περίβλημα της σάρκας που πάσχει και είναι αγνώριστη από τα παθήματα και τα βασανιστήρια. Αυτός ο ληστής ο ευγνώμων θεολογεί με έναν μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο, όταν αναγνωρίζει, ότι ο σταυρωθείς είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού και εκείνος που πραγματικά μπορεί να του πεί: «σήμερον μετ ' ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ».

            Ο πρώτος βλασφημεί, ο δεύτερος θεολογεί, ο πρώτος χάνεται, ο δεύτερος σώζεται, ο πρώτος προκαλεί, ο δεύτερος παρακαλεί. Αυτή η δυάδα των προσώπων βιώνουν μια εντελώς και εκ διαμέτρου διαφορετική κατάσταση μέσα στο Θείο δράμα και μας οδηγεί μέσα στην μετάνοια που μας χαρίζει η αρετή της αυτομεμψιας.

            Όλο το Θειο πάθος είναι μια αυτομεμψία και μάλιστα ενός μεγάλου  αθώου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τι άρα να εννοούμε όταν λέμε ότι ο Χριστός φορτώθηκε την πανανθρώπινη αποτυχία.

            Μόνον όποιος αποκαθηλώσει το αυτοείδωλό του, όπως η πόρνη γυναίκα, αφήνει χώρο για να αναπτυχθεί στην ψυχή του ο πάσχων Θεός, όπως το έκανε και ο ευγνώμων ληστής. Η αυτομεμψία θα μας οδηγήσει σε συντιβή, η συντριβή θα μας δώσει την ελπίδα. Ο δρόμος της αυτομεμψίας είναι επώδυνος αλλά ταυτόχρονα και απαραίτητος.

            Ευχηθείτε Σεβασμιώτατε τα Άγια Πάθη να μην γίνουν απλώς αφορμή για μια συναισθηματική έκφραση αλλά να γίνουν η προσωπική υπόθεση της σωτηρίας και της λυτρώσεως όλων μας».

            Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε και συνεχάρη εγκαρδίως τον π. Δαμασκηνό για την εξαιρετική και πραγματικά ωφέλιμη  ομιλία του, καθώς επίσης ευχαρίστησε και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο για την ευλογία του ώστε να παραστεί ο π. Δαμασκηνός στον Κατανυκτικό Εσπερινό   και να προσφέρει την πνευματική του τροφή στους πιστούς της Ιεράς Μητροπόλεως μας.

            Επίσης εξέφρασε την χαρά του που οι ευλογημένοι χριστιανοί της Λαμίας κάθε Κυριακή, αλλά και σε κάθε πνευματική εκδήλωση της Ιεράς Μητροπόλεως κατακλύζουν συνεχώς τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό και το Αμφιθέατρο του Πνευματικού - Διοικητικού Κέντρου και όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Το γεγονός αυτό μέσα στην ταλαιπωρία της κοινωνίας  μας δίδει  παρηγοριά και μια νησίδα ελπίδος μέσα στον τρικυμισμένο και αφρισμένο ωκεανό. Χρειάζεται να μείνουμε ενωμένοι μέσα στην αγκαλιά της Εκκλησίας μας, για να στεκόμαστε και να προχωράμε. Δεν μας αφήνει ο Θεός».

            Τέλος ευχήθηκε σε όλους να ζήσουν θεοπρεπώς και ψυχωφελώς  την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και να αξιωθούμε όλοι μαζί να προσκυνήσουμε τα Άχραντα Πάθη και την ένδοξο  Ανάσταση του Κυρίου μας. 

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επικοινωνήστε μαζί μας στο+22310 50552-3
Στείλτε μας email στο
 

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΔΕΛΤΙΑ

Ενημερωθείτε για τα τελευταία νέα της Ι.Μ. Φθιώτιδος μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση...