165

Κυριακή Α' Νηστειών

Εκτυπώσιμη μορφή

Διδαχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

(Ἑβρ. ια΄ 24-26, 32-40)

Τή δύναμη τῆς πίστεως καταγράφει μέ συγκεκριμένα παραδείγματα ἀπό τήν ἐθνική ἱστορία τῶν Ἑβραίων,
ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, στήν ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος

Πλέκει τό ἐγκώμιο ὅλων ἐκείνων τῶν μεγάλων μορφῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού γιά τήν πίστη καί ἀφοσίωσή τους στό θεῖο θέλημα μαρτύρησαν καί ἔδωσαν τά πά­ντα. Ὑπογραμμίζει ὅμως, ὅτι ὅλες αὐτές οἱ θυσίες δέ θά ὁδηγοῦσαν σέ τελείωση, ἐάν ἔμε­ναν περιορι­σμέ­νες καί δέ συνέδεαν ἐκείνους μέ ἐμᾶς, τήν Παλαιά μέ τήν Καινή, τήν ἐπο­­χή τῆς πίστεως μέ τήν ἐποχή τῆς χάριτος. Ὁ ἁγιασμός ἐπιτελεῖται «ἐν Χριστῷ Ἰη­σοῦ» μέσα στήν Ἐκκλησία τῆς ὁποίας ἀρραγή θεμέλια εἶναι «τά τῆς πίστεως κατορ­θώ­μα­τα».

Θερμαίνεται ἡ καρδιά μας ἀπό τήν ἐξιστόρηση τῶν θαυμάτων τῆς πίστεως. Μέσα ἀπό αὐτά φαίνεται νά προβάλλει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου καί τό με­γαλεῖο τῆς ὑπακοῆς τῶν γενναίων ἀθλητῶν. Δέν εἶναι μικρό πράγμα νά ἔρχεσαι ἀντί­­θετος μέ τή λογική μόνο καί μόνο ἐπειδή ἔτσι προστάζει ὁ Θεός. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ἁγία «παραφροσύνη» ἐκπηγάζει ἀπό καρδιά ἀφοσιωμένη στό Θεό καί ἑνωμένη μέ τό ἅγιο θέλημά Του. Ἄν δέν εἶχε πίστη καί ὑπακοή στό Θεό, δέ θά ἑτοιμάζετο νά προ­σφέ­ρει ὁ Ἀβραάμ θυσία στόν Ἰσαάκ, γιά τόν ὁποῖο προηγουμένως εἶχε πεῖ ὁ Θεός, ὅτι θά ἔκα­­νε πολλούς ἀπογόνους. Ἄν δέν εἶχε πίστη ὁ Μωϋ­σῆς δέν θά ὁδηγοῦσε τό λαό κατε­πά­νω στήν Ἐρυθρά θάλασσα γιά νά τήν περάσει σάν νά ἦταν ξηρά γῆ. Ἄν δέν εἶχαν πί­στη οἱ μεγάλοι κήρυκες τῆς ἀληθείας, δέν θά τά ἔβαζαν μέ ἰσχυρούς ἄρχοντες δέν θά ἔθιγαν τά κα­κῶς κείμενα, δέν θά ἔρχονταν ἀντιμέτωποι μέ τά ἰσχυρά κατεστημένα τῆς παρανομίας. Ἡ πίστη, ἡ θεϊκή αὐτή δύναμη, τούς γιγάντωνε. Γι΄ αὐτό κατεπολέμησαν καί ὑπέταξαν βασίλεια. Ἔφραξαν στόματα λεόντων, ὅπως ὁ Δανιήλ. Ἔσβησαν πυρκα­γιές πού ἀπειλοῦσαν τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Θερά­πευ­σαν ἀσθένειες. Ἀνεδείχθησαν ἀνί­κητοι στούς πολέμους. Ἀνέστησαν νε­κρούςž κυρίως ὅμως εἰσήγαγαν τή ζωή τους στή χώρα τῆς αἰωνιότητος, στήν ὁποία ἀτελεύτητα θά ἀπολαμβάνουν τή χαρά πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός γιά ἐκείνους πού τόν ἀγάπησαν.

Μεγάλα εἶναι τά κατορθώματα τῆς πίστεως ἀλλά μεγάλα εἶναι καί τά μαρ­τύρια τῶν πι­στῶν. Ἡ πίστη ἐξαγιάζει ἐκεῖνον πού τήν ἔχει καί θυσιά­ζε­ται γι΄ αὐτήν, συγχρόνως ὅμως ἐξοργίζει ἐκείνους πού ζοῦν στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Μέ τήν πίστη ὁ ἄνθρωπος γίνεται μέγαςž καί γι΄ αὐτό ἀντι­πα­θής στούς μικρούς. Ἡ καθαρότητά της καί ἡ ἀμόλυ­ντη ἀκεραιότητά της προ­καλεῖ τόν φθόνο τους. Στή συνέχεια τῆς ἐπιστολῆς ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος ἐξιστορεῖ τά δεινοπαθήματα τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως: «ἄλλοι δέ ἐτυ­μπα­νίσθησαν, ... ἕτεροι δέ ἐμπαιγμῶν καί μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δέ δεσμῶν καί φυ­λακῆςž ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φό­νῳ μαχαίρας ἀπέθανον ...» (Ἑβρ. 11,35-38).

Ἀπό τότε μέχρι σήμερα πορεύεται μέσα στόν κόσμο ἡ φάλαγγα τῶν μαρτύρων. Με­τά τούς προφῆτες ἀκολούθησαν οἱ Ἀπόστολοι, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ ἴδιος ὁ συγγρα­φέας τῆς ἐπιστολῆς, ὁ ὁποῖος ὅσον λίγοι κακοπάθησε γιά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Με­τά τούς Ἀπο­στόλους οἱ Ἱε­ράρ­χες, οἱ Ὅσιοι, οἱ ἁπλοί χριστιανοί ὅλων τῶν αἰώ­­νων καί τῆς ἐποχῆς μας μέ τό λάβαρο τῆς πίστεως ὑψωμένο συ­νε­χί­ζουν τή μαρτυρική τους πο­ρεία, «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν, ὅς ἀντί τῆς προ­κει­μένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης κα­ταφρονήσας, ...» (Ἑβρ. 12,2).

Ἡ πίστη δέν πλουτίζει μόνο τίς γνώσεις, ἀλλά φωτίζει ὁλόκληρη τή ζωή μας. Ἡ πί­στη πρέπει νά «ἐνεργεῖ» (Γαλ. 5,6) μέ ὑπακοή στό Ἅγιο Πνεῦμα τό ὁποῖο ἐλάβαμε κατά τό βάπτισμα. Ἡ γνήσια πίστη «ἡ δι΄ ἀγάπης ἐνεργουμένη» (Γαλ. 5,7) ὁλοκλη­ρώ­νε­ται στήν πιστή τήρηση τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ γιά προσωπική ἀναγέννηση διά τῆς ἀσκή­σεως καί στήν ἔμπρακτη πρός τούς συνανθρώπους μας ἀγάπη. Δέν νοεῖται πιστός χω­ρίς δάκρυα μετανοίας καί «σπλάχνα οἰκτιρμοῦ» (Κολ. 3,12). Ἐκεῖνος πού πιστεύει γνή­σια δέν περιορίζει τήν πίστη στόν ἐγκέφαλό του, ἀλλά τήν ἀφήνει νά ἁπλω­θεῖ σ΄ ὁλό­κληρο τό εἶναι του, νά γίνει συμπάθεια, πραότητα, ἐλεη­μο­σύ­νη, ἀπάθεια.

Ἡ πίστη τελειοποιεῖται μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἔξω ἀπό τό Μυστικό Σῶμα τοῦ Χρι­στοῦ εἶναι ἀδύνατη καί ἀνενέργητη. Ἡ ἀδυναμία τῶν Ἀπο­στό­λων νά θεραπεύσουν ἀρ­ρώ­στους, ἡ ἄρνηση τοῦ Πέτρου καί ἡ ἀμφι­βο­λία τοῦ Θωμᾶ συνέβησαν πρίν τήν Πε­ντη­κο­στή. Μετά τήν κάθοδο τοῦ ἁγίου Πνεύ­ματος, ὅταν ἡ πίστη τους ἐνσωματώθηκε στήν πί­στη τῆς Ἐκκλησίας, ἔγι­ναν κι ἐκεῖνοι δυνατοί. Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῶν ὁποίων τίς θυ­σίες σήμερα εὐγνωμόνως τιμοῦμε, ἐ­­ξέφραζαν τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι τήν προ­­σω­πική τους πί­στη, ὅπως οἱ αἱρετικοί. Εἶναι πολύ διαφο­ρετική ἡ πίστη τῆς Ἐκ­κλη­σίας ἀπό τήν ἀνθρώπινη σοφία. Ἐν Χριστῷ προσφέρει στή νόηση τούς θησαυρούς τῆς σο­φίας καί τῆς γνώσεως (Κολ. 2,3). Αὐτή ἡ πίστη τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἀγάπης νίκησε τόν κόσμο (Α΄ Ἰωάν. 5,4). Αὐτή ἡ πίστη πρέπει νά εἶναι ὁ γνώμονας τῆς ἐκλογῆς κάθε ἀν­θρώπου.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί.

Γιά νά νιώσουμε τή δύναμη τῆς πίστεως πρέπει νά συγγενεύσουμε μέ τούς ἁγίους Πατέρες. Νά γίνουμε «συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 2,20). Τό τί­μη­μα τῆς πίστεως στήν παρούσα ζωή δέν εἶναι πάντα εὐχάριστο, ἔχει ὅμως χάρη καί δύ­ναμη Θεοῦ.

Κήρυγμα: 

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επικοινωνήστε μαζί μας στο+22310 50552-3
Στείλτε μας email στο
 

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΔΕΛΤΙΑ

Ενημερωθείτε για τα τελευταία νέα της Ι.Μ. Φθιώτιδος μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση...