Ημερομηνία:
Κατεβαίνει στη δική του εικόνα και παίρνει σάρκα για χάρη της σάρκας και με ψυχή νοερά ενώνεται για τη δική μου ψυχή, ανακαθαίροντας το όμοιο με το όμοιο. Γίνεται κατά πάντα άνθρωπος, πλην της αμαρτίας. Γεννήθηκε μεν από Παρθένο, παίρνοντας ψυχή και σάρκα που είχε προκαθαρθεί από το Πνεύμα (διότι έπρεπε και η γέννηση να τιμηθεί και η παρθενία να εξαρθεί). Αυτός που γεννήθηκε προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση είναι Θεός, από σάρκα και Πνεύμα· εξ αυτών το μεν εθέωσε, το δε εθεώθη. Ω της καινοφανούς μίξεως! Ω της θαυμαστής ενώσεως! Ο υπάρχων γίνεται, και ο άκτιστος κτίζεται· ο αχώρητος χωρείται... Και ο πλουτίζων, πτωχεύει. Διότι πτωχεύει τη δική μου σάρκα, προκειμένου εγώ να πλουτίσω τη θεότητά του. Και αυτός που είναι πλήρης, κενούται· διότι αφήνει τη δόξα του προσωρινά, ώστε εγώ να συμμετάσχω στη δική του πληρότητα. Πόσο μεγάλος είναι ο πλούτος της αγαθότητάς του; Τι είναι το μυστήριο αυτό που με περιβάλλει; Με έκανε μέτοχο της εικόνας και δεν την φύλαξα· παίρνει εκείνος τη δική μου σάρκα, ώστε και την εικόνα να σώσει και τη σάρκα να κάνει αθάνατη!
(Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος ΛΗ’, Εις τα Θεοφάνια, είτουν Γενέθλια του Σωτήρος, παρ. ΙΓ’, Migne Ε.Π. 36, 325)
Κήρυγμα:
